Niet de schrijver, de lezer moet fantasie hebben.
(Harry Mulisch)

maandag 16 december 2013

De Top Drie (8) van ...


Ivo Victoria (1971) is auteur van twee romans: Hoe ik nimmer de Ronde van Frankrijk voor min-twaalfjarigen won (en dat het me spijt) uit 2009 en Gelukkig zijn we machteloos uit 2011. In de loop van 2014 zal Dieven van vuur verschijnen, een roman die draait rond een leegstaand appartementsgebouw in het Antwerpen van de jaren '90 en ’80.

Nr 1.
De roman waar ik momenteel aan werk, speelt zich deels af tijdens de jaren negentig, in de wijk ’t Zuid in Antwerpen, waar ik toen woonde. Ik zat vaak in café de Nieuwe Linde en ook J.M.H. Berckmans zat daar met regelmaat. Ik vond hem een bizarre verschijning die altijd schreeuwde, ergens in de hoek van het café, nooit echt rechtop zat of liep, maar altijd hing, de tanden in zijn mond bruin en verweerd, zijn ogen doelloos zwemmend in veel te grote kassen. Maar mensen die wél eens een boek lazen, gingen graag met hem om en waren opvallend liefdevol en geduldig. Ik was gewoon een beetje bang voor hem, denk ik. Dit jaar las ik voor het eerst een boek van Berckmans, Taxi naar de Boerhaavestraat. Harde, fantasierijke, grimmige, groffe, geestige en bij momenten fenomenaal geschreven fragmentarische verhalen. Ik ga eens in ’s mans oeuvre duiken, zo heb ik me voorgenomen.


J.M.H. Berckmans. Taxi naar de Boerhaavestraat. Nijgh & Van Ditmar, 159 p.

Nr 2.
Don’t believe the hype, wil de eigenzinnige eindejaarslijstjesmaker zichzelf natuurlijk graag voorhouden en dus, terwijl iedereen oreerde over de klassieker Light Years van James Salter en zijn nieuwe roman All That Is, liet ik die boeken lekker eigenwijs links liggen en ging voor A Sport And A Pastime waarvan nogal wat mensen beweren dat het een a-typische Salter roman is – geen idee – maar ik dacht: laat ons het not believen van de hype even een handje helpen. Nou mooi niet dus. In een Frans dorpje volgt een weergaloos onbetrouwbare verteller een jonge Amerikaanse dandy. Fabelachtig geschreven met jaloersmakend oog voor detail. Inclusief enorm veel seks scènes en die seks scènes zijn tevens de allerbeste scènes, tout court, die ik het afgelopen jaar heb gelezen.


James Salter. A Sport And A Pastime. Farrar, Strauss and Giroux, 200 p.

Nr 3.
Wat voor brommertje met verchroomd stuur achter op de binnenplaats? + Een slaper van Georges Perec.
Ik ben al een tijdje bezig met het complete oeuvre van de Franse schrijver Georges Perec (voor veel mensen bekend van het prachtige Het leven – een gebruiksaanwijzing) te verzamelen en dat valt niet mee want bijna niets ervan is nog in druk. Dus wie bijvoorbeeld Ruimten Rondom in de kast heeft staan en aan mij wil verkopen: heel graag. Wat voor brommertje… is een korte en bizarre novelle over een groep mensen die probeert een soldaat uit de Algerijnse oorlog te houden. Een speelse parodie op een heldendicht waarover de schrijver zelf zegt:
‘Lezers die ongevoelig zijn voor de kwaliteiten van dit heldendicht vinden in dit boekje voldoende uitweidingen en terzijdes om toch aan hun trekken te komen, in het bijzonder een recept voor rijst met olijven dat zelfs de meest kieskeurige eter tevreden zal stellen.’
En zo is het. Een slaper is een totaal ander boek. Een ijzingwekkende, trage novelle over een student die besluit dat zijn bed zijn huis is. Waarom? Geen idee. Maar het is prachtig geschreven, volledig in de jij-vorm, wat je niet vaak ziet – waarom eigenlijk niet? – en ondanks het feit dat dit boekje nauwelijks meer dan 100 pagina’s beslaat, kan je er uren over doen omdat de zinnen van Perec voortdurend om herlezen vragen.


Georges Perec. Een slaper. Bruno A.W., 108 p.
Georges Perec. Wat voor brommertje met verchroomd stuur achter op de binnenplaats?De Arbeiderspers, 85 p.

Ik las ook boeken die dít jaar verschenen. En in deze barre boekentijden raad ik graag enkele erg goede romans aan van collega’s die met wat goede wil tot ‘mijn generatie’ mogen worden gerekend: De weg naar zee (Elke Geurts), Van dode mannen win je niet (Walter van den Berg), De nacht van Lolita (Rob Waumans), Wij en ik (Saskia De Coster) en wilt u asjeblieft, asjeblieft, ook af en toe aan Thomas Blondeau blijven denken?

1 opmerking:

Emily Gordts zei

Aan Thomas denk ik bij elk 'Top Drie'-stukje dat op deze website verschijnt... Ik mis namelijk zijn Top Drie. Welke boeken vond hij de moeite waard in zijn korte 2013? We zullen het nooit weten.