Annelies Verbeke (1976) debuteerde in 2003 en schreef tot dusver drie romans, twee verhalenbundels, theaterteksten en filmscenario’s. Haar werk verscheen in 22 talen en won een aantal prijzen. In 2012 verscheen het bejubelde Veronderstellingen en in 2013 het door Klaas Verplancke geïllustreerde Tirol Inferno, geschreven in jambische pentameters en rijm.
Nr 1.
Vorig jaar las ik het eerste deel van Een Russische Schoonheid, verzamelde verhalen van Vladimir Nabokov. Ik vind Nabokovs korte verhalen nog beter dan zijn romans, sinds ik ze las ben ik er voorgoed van overtuigd dat hij een van de beste auteurs is die ooit heeft geleefd. Alle zintuigen betrekt hij erbij, we krijgen flarden uit zijn jeugd te zien, en uitwassen van zijn fantasie, hij is ook ontzettend gevoelig, begrijp ik door deze korte verhalen eens te meer. Hij is een man van de juiste woorden. Diep onder de indruk, bij elk verhaal weer, ik lees ze zeker opnieuw.
Vladimir Nabokov. Een Russische schoonheid. Verzamelde verhalen I + II. De Bezige Bij, 478 p.
Nr 2.
Stefan Hertmans was altijd al een interessante auteur en heeft een omvangrijk oeuvre geschreven. Het moet heerlijk zijn om na een leven van schrijven (soms met te weinig erkenning, zeker bij een groter publiek) op je 61ste een boek uit te brengen dat iedereen blijkt te smaken. Er zit ontzettend veel liefde in Oorlog en Terpentijn, waarvoor de dagboeken van zijn grootvader de aanleiding waren. Het hoofdstuk over WOI vormt het hart, maar de twee andere delen er omheen zijn ook prachtig.
Stefan Hertmans. Oorlog en terpentijn. De Bezige Bij, 336 p.
Nr 3.
Ik las al verschillende romans en verhalenbundels van A.M. Homes en vind haar een bijzondere stem in de Amerikaanse letteren. May we be forgiven is heel grappig, vaak heel overdreven, maar er zit ook iets heel positiefs in, ik werd er vrolijk van. De korte verhalen van Richard Nixon zijn fantastisch en geven het boek een extra dimensie.
A.M. Homes. May we be forgiven. Viking Penguin, 480 p.
Posts
Geen opmerkingen:
Een reactie posten