Niet de schrijver, de lezer moet fantasie hebben.
(Harry Mulisch)

zondag 22 december 2013

De Top Drie (14) van ...


Paul Menken(1962) stond in 1993 aan de wieg van Menken Kasander & Wigman, een kleine uitgeverij met als belangrijkste poot de Spaanse Bibliotheek. In de afgelopen twintig jaar zijn in die reeks ruim zestig romans verschenen van moderne en klassieke auteurs uit het Spaanse en Catalaanse taalgebied.

Nr 1.
Ik lees de laatste tijd veel van mijn boeken op mijn Amazon Kindle. Nederlandstalig werk is nog niet te vinden bij Amazon, Spaans en Engels wel. Vandaar dus een paar boeken in die talen. Ik las van Antonio Muñoz Molina de vuistdikke roman La noche de los tiempos, in het Nederlands uitgebracht onder de titel De nacht der tijden. Van Muñoz Molina had ik een tijd geleden al het prachtige El jinete polaco gelezen (De Poolse ruiter), en ik was benieuwd of dit ook zo goed was (dat was inderdaad zo). Het verhaal speelt zich af rond een Republikeinse architect die Spanje ontvlucht naar Amerika; voor zijn werk, maar vooral op zoek naar een onbereikbare liefde. Ik wilde het boek ook vergelijken met de even dikke Catalaanse klassieker over de Burgeroorlog Ongewisse glorie van Joan Sales, die twee jaar geleden bij ons is verschenen. De twee romans werden tezamen besproken in de NRC. Mijn conclusie: allebei hele goede boeken, maar Sales is toch iets beter. Die Spaanse Burgeroorlog blijft fascineren, en is nog steeds actueel. In Spanje, want de scheidslijnen van toen worden daar soms soms weer pijnlijk zichtbaar. En ik kan de berichten over de strijd in Syrië niet lezen zonder te denken aan de Spaanse Burgeroorlog: de chaos, de wreedheden, de internationale elementen, de buitenlandse strijders.


Antonio Muñoz Molina. De nacht der tijden. De Geus, 730 p.

Nr 2.
Ook las ik de biografie van mijn bijna-naamgenoot H.L. Mencken, Mencken, The American iconoclast - The life and times of the Bad Boy from Baltimore geschreven door Marion Elizabeth Rogers. Mencken (1880-1956) was een Amerikaanse journalist die in de jaren '20 en '30 van de vorige eeuw grote bekendheid verwierf, zelfs een nationale beroemdheid was. Met vlijmscherpe pen trapte hij vele heilige huisjes omver. Zijn journalistieke werk uit die tijd is uiteraard wat gedateerd, maar er is tegenwoordig nog veel belangstelling voor zijn leven en persoon; de biografie verscheen in 2005 en quotes van Mencken duiken nog regelmatig op (zoek maar eens op Google).


Marion Elizabeth Rogers. Mencken, The American iconoclast - The life and times of the Bad Boy from Baltimore.
Oxford University Press, 672 p.

Nr 3.
Ik ben er nog in bezig, maar het zit nu al bij de favorieten van dit jaar: Tune in van Mark Lewisohn. Over de beginjaren van de Beatles, of liever gezegd van de jaren daarvoor nog, eind jaren '50, toen ze als teenagers in de ban raakten van de nieuwe Amerikaanse muziek die ook Liverpool bereikte. Geweldig zoals vooral de relatie tussen John Lennon en Paul McCartney is beschreven; je zit ze heel dicht op de huid, hebt het idee dat je er zelf bij bent. Het lijkt mij een ideaal boek om te verfilmen.


Mark Lewisohn. Tune in. Crown Archetype, 944 p.

Geen opmerkingen: