Jan van Mersbergen (1971) debuteerde in 2001 met de roman De grasbijter. Vorig jaar verscheen zijn zesde roman, Naar de overkant van de nacht, die bekroond werd met de BNG Nieuwe Literatuurprijs 2011.
Nr 1.
Van de beste drie boeken die ik dit jaar las is alleen Leven & Lot, van Vasili Grossman redelijk recent. De zevende druk verscheen dit jaar, het dikke boek is uit 2008. Een enorme cluster van verhalen en beelden, allemaal over de het Rusland van de Tweede Wereldoorlog, heel gedetailleerd, goed geschreven, verslavend.
Nr 2.
In een tweedehands winkel waar twee bakken buiten stonden helemaal vol met boeken zag ik het omslag van Papillon, met daarop een hangslot en een blauwe vlinder. Ik nam het boek direct mee. Het is verbluffend. Ik kende de film, daar zitten een aantal onvergetelijke scènes in, maar het boek en de totstandkoming ervan zijn nog mooier. Volledig in de tegenwoordige tijd geschreven zet Henri Charrière zijn tocht naar het strafkamp in Frans Guyana neer, en de negen ontsnappingen die volgen. Hij schrijft verrassend soepel en het verhaal is voortstuwend, en hij laat alleen sentiment toe als hij werkelijk ontroerende momenten aansnijdt.
Nr 3.
Datumloze dagen van Jeroen Brouwers was een van de laatste romans van Brouwers die ik nog niet kende en net als in Bezonken rood meet Brouwers zich een associatieve stijl aan, bondig en vloeiend, en laat hij het thema van de vader die tegen zijn zin in een zoon heeft en de moeizame verhouding die daarna een levenlang speelt laat Brouwers heel mooi leven. Ook zonder sentiment, al omzeilt hij grote woorden nergens. Beter gezegd: de toon mist het sentiment, de personages staan er bol van. Vakwerk.
Posts
Geen opmerkingen:
Een reactie posten