Niet de schrijver, de lezer moet fantasie hebben.
(Harry Mulisch)

dinsdag 18 december 2012

De Top Drie (2) van


Chrétien Breukers (1965) is dichter, bloemlezer en beheerder van het bekendste literatuurblog van Nederland, De Contrabas. Dit jaar maakte hij de tweede editie van De Scheurkalender van de Nederlandse Poëzie; daarmee trad hij in de voetsporen van Gerrit Komrij.

Nr 3.

Twee dichtbundels, van twee verschillende dichters. Van Miguel Declercq zijn terugkeerbundel Boven water. Van Philip Hoorne zijn nieuwe bundel Het is fijn om van pluche te zijn. Ja, Menno Wigman en Delphine Lecompte publiceerden dit jaar ook imposante bundels. Maar Declercq en Hoorne zitten me op de een of andere manier op de huid. Declercq met zijn lyrische gedichten, waarin hij zijn postmoderne levenshouding heeft weten ‘op te lossen’, zonder deze te verloochenen; Philip Hoorne met zijn kraakheldere, licht-melancholische uithalen.


Nr 2.

Rob van Essen publiceerde de zeer bijzondere roman Alles komt goed. Zelden las ik een boek waarin stijl, sfeertekening en de ontwikkeling van het verhaal zo goed in balans waren. Ik wist, na lezing, heel zeker dat Van Essen in aanmerking zou komen voor allerlei grote literatuurprijzen. Dat zegt natuurlijk vooral iets over mijn optimistische aard én over de kracht van mijn voorspellende gaven. Toch is het nog niet te laat. Jury’s! Lees Van Essen. En merk dat u iets heeft gemist, of dreigt te gaan missen.


Nr 1.

Twee boeken van Christopher Hitchens in vertaling: Het beste van Christopher Hitchens en Sterfelijk. De beste stukken van Hitchens werden verzameld en ingeleid door Joost Zwagerman, die opnieuw bewees dat het doorgeven van wat weetjes, gecombineerd met het slaken van wat bewonderende kreetjes, niet genoeg is. Wie blind zou varen op Zwagermans voorwoord, krijgt het idee dat Hitchens een soort opperfat was, een door dure universiteiten opgeleide upperclassachtige nitwit met een scherpe kijk op sommige zaken. Nou ja, dat wás Hitchens ook, maar de twee boeken laten veel meer de twijfelende kant van de auteur zien. Hitchens was een monument, iemand die bewees dat een levende literatuur moet worden bekeken en beschreven door onafhankelijke, met liefde voor de letteren opererende buitenstaanders.

Geen opmerkingen: