Il ne faut pas abuser des bonnes choses

Datumloze dagen, Jeroen Brouwers

Toen ik zaterdag de ovenschotel klaarmaakte die de babysitter op zondag met de kinderen zou nuttigen, telefoneerde ik naar het ouderlijk huis. Moederlief nam op.
'Ik bel maar kort,' zei ik. 'Mag spinazie nu wel of niet opnieuw opgewarmd worden?'
'Ach,' verzuchtte ze. 'Ze zeggen van niet, maar ik heb al zo dikwijls gedaan... Heb je een ogenblik? Ik vraag het toch eens aan papa.'
Even later was ze er weer. 'Doe maar,' zei ze, 'het kan geen kwaad.'
'Ok,' zei ik, 'dan kook ik maar even verder.'
'Wacht even,' zei ze, 'het is toch volgend weekend dat je weg bent?'
'Ja, van donderdag tot maandag.'
'Denk je niet dat het te lang is?'
'Te lang? Vier dagen? En ik doe het maar één keer per jaar?'
'Dat weet ik wel, maar zou je niet beter op zondag terugkeren?'
'Mmmmm.'
'Een heel weekend alleen met de kinderen is lastig voor de papa.'
'Hij kan het.'
'Dat weet ik.'
Stilte.
'Wat ga je nu doen?'
'Ik zie het nog wel.'
'Je kent het spreekwoord.'
'Mmmm?'
'Il ne faut pas abuser des bonnes choses.'

Toen ik de diepvries opende, dacht ik aan Paradis sur mesure van de populaire sci-fi auteur Bernard Werber, waar een van de personages beweert dat de negatie van een spreekwoord meer waarheid bevat dan het spreekwoord zelf.
Il ne faut pas abuser des mauvaises choses, wordt dat. Zoals preken afsteken. Of twee maal opgewarmde spinazie.

De auteur is tot zondag afwezig. Welk doel die afwezigheid dient en wat Thomas Rosenboom ermee te maken heeft, leest u volgende week.