Perspectieven (Anita Terpstra)

pas·ti·che [pastiesj(e)] de; m -s werkstuk in nabootsende stijl


De bediende kwam binnen met de thee. Met een handgebaar stuurde mevrouw Tessel het meisje weg. Meneer las de krant en keek niet op, ondanks het herhaaldelijk, diep zuchten van zijn vrouw. Olivia wierp steelse blikken op haar moeder, maar verkoos te zwijgen. Opnieuw kwam de bediende de morgenkamer binnen, ditmaal met een briefje dat was bestemd voor juffrouw Olivia. Het couvert bevatte een velletje elegant gesatineerd postpapier, dicht beschreven in een fraai, rechtopstaand handschrift. Ze las de paar regels en stak het epistel in haar schort.
‘Van meneer Ben?’ informeerde mevrouw. ‘Wat schrijft hij?’ vroeg ze onbeschaamd.
‘Hij vraagt me er nog eens over zijn aanzoek na te denken,’ vertelde Olivia schoorvoetend. De verheugde blik op het gelaat van haar moeder ontging haar niet.
‘Ik begrijp niet waarom je de verloving hebt verbroken. Hij is een goede partij. Wie moet jou onderhouden als je vader dood is?’
Haar dochter luisterde in stilte, want ze wist dat sussende woorden de slechte luim van haar moeder enkel zou aanwakkeren. Ze nam haar borduurwerk ter hand. Mevrouw liet het er niet bij zitten en wendde zich tot haar echtgenoot.
‘Ze trekt een gezicht alsof er niemendal aan de hand is, om mijn arme zenuwen maalt ze niet,’ jammerde zijn vrouw.
‘Moeder, laat dat meisje toch,’ zei meneer, zonder van zijn krant op te kijken.
‘Je twee zusters zijn al getrouwd, je jongste zuster zelfs vóór jou.’

De rest van de ochtend verviel haar moeder in een stugge houding en mokkend zwijgen. Na het middagmaal sloop Olivia de kamer uit en trok haar mantel aan voor een wandeling. De weg was modderig, maar vastberaden zette ze de pas erin, richting de zeedijk. Het was een korte wandeling van een kwartier en het gaf haar de mogelijkheid haar gedachten op een rijtje te zetten. Een ongetrouwde vrouw van bijna dertig was allerminst benijdenswaardig. In het dorp vroeg men zich soms openlijk af wat er aan haar mankeerde. Ja heus, ze was geen onaardig schepseltje om te zien. Olivia versnelde haar pas. De onderkant van haar japon werd donker van de modder.


Anita Terpstra (1974) debuteerde in november 2009 met de literaire thriller Nachtvlucht, verschenen bij Cargo, en werkt nu aan een tweede roman.


Welke auteur pasticheert Anita? U heeft een vermoeden? Op naar het reactieformulier!