Iets bizars

Heel soms gebeurt het. Dan begint u een boek te lezen en bent u van bij de eerste bladzijde geïntrigeerd. Niet zozeer door de taal of het verhaal, maar door de manier waarop de auteur naar het leven kijkt. Ik heb dit met Italo Calvino en sedert een week ook met Maartje Wortel.

Vorige maandag was ik bij De Bezige Bij in Amsterdam op de geweldige lanceringsparty van Arty-farty, het debuut van Emily Gordts. Bij de beau monde daar present was ook de jonge Nederlandse schrijfster Maartje Wortel, die in 2009 debuteerde met de verhalenbundel Dit is jouw huis. Ik had het boek die middag in de Amsterdamse boekhandels gezocht, maar het was overal in bestelling. Bij De Bezige Bij hadden ze gelukkig nog exemplaren; de uitgever was zo vriendelijk me er eentje te geven.
'Bizarre verhalen,' zei hij, 'je zal zien, Maartje Wortel is een auteur met een bijzondere stem.'

Ik las een eerste verhaal voor ik ging slapen, 's anderendaags las ik er enkele op het vliegtuig en de hele week thuis af en toe één. Niet dat ik niet wilde verder lezen, ik mocht niet. De zeventien verhalen in Dit is jouw huis vragen geen snelle consumptie; het zijn verhalen om te laten bezinken.

Waarover schrijft zij dan?
Soms over bizarre dingen : een vrouw vindt een zwijgend kind in haar achtertuin of een patiënte gaat op doktersbezoek omdat ze voortdurend denkt dat ze gaat vallen. Maar meestal gaat het over het alledaagse: een man die terminaal ziek is, iemand die zijn huis verkoopt, een bejaarde die de woonkamer behangt.
In het titelverhaal fotografeert een meisje huizen van wildvreemde mensen en vraagt ze zich af wie in die huizen leeft en of ze gelukkig zijn. Dat doet u ook soms, geeft u maar toe.
De verhalen blijven bij door hun toon: sec, vol humor en ook poëzie. Maartje Wortel bekijkt het gewone vanop afstand en doet ons nadenken. Veel woorden heeft ze niet nodig, maar elk woord weegt door.

Ze heeft haar boek toen ook voor me gesigneerd:

Van de uitgever moet ik iets bizars in je boek zetten maar bizarre woorden zijn nooit bizar, kijk maar gewoon om je heen, daar zie bizarre dingen genoeg.

Leest u maar zelf.

Dit is jouw huis, De Bezige Bij, 160 p.