morgen komt per post (Daphne Huisden)

pas·ti·che [pastiesj(e)] de; m -s werkstuk in nabootsende stijl

laatste vriend alex,

als je dit leest, wil dat zeggen dat je vanochtend bent opgestaan. je bent er nog, en dat is goed. je hebt deze brief onder je kussen gevonden, en ook dat is goed. straks komt zuster sofia met de pap, dat is minder, maar vergeet niet dat ze het goed bedoelt. ze heeft de harigste onderarmen die ik ooit zag. wat kun je ervan zeggen? we zijn oude mannen geworden, alex. bang voor de laatste vrouw aan ons bed. en we wachten, op koude pap en op wat niet meer komt.
joshua bij het raam -kijk maar, met die paarse vlek rond zijn rechteroog-, joshua gelooft dat hij de weg naar huis nog kent. ja. hij zal er met je over willen praten. straks, na de pap. je moet niet luisteren alex. het stemt je somber. want je vraagt je af: wat heb je aan een weg als die leidt naar iets dat niet meer bestaat? ons huis is er niet meer, alex. het is verdwenen met onze families, onze buren, collega's en promoties. zelfs de rekeningen krijgen wij niet meer te zien.

alex, weet je alles nog?
elke ochtend houdt sofia onze borden ondersteboven, ze wil niet dat we iets laten liggen, maar we willen niet meer staan alex. jij en ik.
wij willen niet meer meedoen aan het kringgesprek, het kaartuurtje, wij willen niet meer recreëren. onthoud dat goed alex. we moeten naar onszelf kijken, zolang het kan.
ze denken dat we gek zijn, maar dat zijn we niet. we zijn moe, van het wakker blijven als al het andere stil is. als joshua niet meer huilt en droomt over rotondes met één afslag, dan kunnen wij naar elkaar kijken. in de scheerspiegel op het nachtkastje. niet vergeten.

soms ben ik bang dat je zult vergeten waar het papier ligt om ons te schrijven -tweede la-, maar dan weet ik dat jij net zo bang bent als ik. vannacht moet jij wakker blijven. want als we slapen, wordt de binnenkant stil. en jij hebt net als ik gezien wat er gebeurt als de binnenkant stil wordt.
kun je je geniepige igor nog voor de geest halen? die middag dat hij onder de rokken van onze tante gluurde, toen zij ons slaapkamerraam zeemde? lang lang geleden? ze viel van de ladder. igor is ons nog een kreupele tante verschuldigd. alex, weet je het nog? hij niet. igor kent niemand meer. igor slaapt en eet pap. dat is tenminste wat ik gehoord heb. ze hebben igor verplaatst naar een andere afdeling. dat mag ons niet gebeuren.

alex, zul je niets vergeten? pap eten, niet luisteren naar joshua, en goed naar jezelf kijken? wakker blijven, vannacht als alles stil is? en mij schrijven. mij schrijven...........mij schrijven...........mij schrijven..........mij schrijven............ons schrijven................mij schrijven...........mij schrijven..........mij schrijven............mij schrijven................mij schrijven.........
en niets vergeten.

je toegenegen evenbeeld,
alex

Daphne Huisden (1988) beëindigde in 2009 haar eerste manuscript. Toen ze niet meteen een uitgeverij vond zette ze een bijzondere campagne op. Onbekenden reageerden lovend op een boek dat ze nog niet hadden gelezen. Haar vriend nam alles op en publiceerde de filmpjes op www.allesisaltijdfictie.nl. Zo trok ze de aandacht van Uitgeverij Prometheus, bij wie Alles is altijd fictie in 2010 verscheen.