woensdag 11 november 2009
Monsieur Séguin
Laatst waren I. en E. aan het spelen in hun kamer. Ze hadden de duploblokken over de vloer verspreid en daarboven de manden met autootjes en dieren uitgekieperd. Ik kon hen tot in de woonkamer horen.
'Vroem vroem,' zei I. 'De moto gaat zeer rap.'
'Wie is erop?' vroeg E. 'Wie is die meneer?'
Het bleef even stil. 'Da's monsieur Séguin!' riep I.
Denkt u nu niet dat monsieur Séguin onze buurman is. Het had gekund, dat wel. Monsieur Gilbert, die afhankelijk van de gelegenheid zwarte pieren, processierupsen, slangen of ijsjes door de ijzerdraad heen wurmt, krijgt ook vaak een rol in hun spel.
Monsieur Séguin is het hoofdpersonage van een verhaal van Alphonse Daudet, uit de bundel Lettres de mon Moulin. De bundel werd precies 140 jaar geleden gepubliceerd. Na zes jaar voorlezen is La Chèvre de monsieur Séguin nog altijd een succesnummer in dit huishouden. Het is het verhaal van een boer in de Provence die op een mooie dag een jong geitje koopt, Blanquette. Het dier lijkt gelukkig in de weide, anders dan de vorige zes geiten die naar de bergen zijn ontsnapt, waar de wolf hen heeft opgegeten. Edoch, na een tijd wordt haar melk schaars en trekt ze de hele dag aan haar touw, vol verlangen naar de vrijheid van de bergen. Monsieur Séguin sluit haar op in de stal, maar ze ontsnapt door het raam. Na een dag vol vertier valt de avond. Naast de bel van monsieur Séguin weerklinkt ook gehuil. Het struikgewas ritselt, daar is de wolf. Hij grijnst bij het vooruitzicht van het smakelijke maal.
In het begin en op het eind van het verhaal spreekt Daudet een zekere Gringoire aan. Ik wist nooit goed wat ik met die Gringoire aan moest. Tot ik onlangs mocht vernemen dat Daudet dit verhaal schreef voor zijn vriend Pierre Gringoire, een Parijse dichter. Gringoire werkte als columnist voor de krant, maar was daar niet tevreden mee. Hij droomde van een leven waarin hij enkel en alleen zou kunnen dichten. "Tu verras ce que l'on gagne à vouloir être libre" zegt Daudet in het begin van het verhaal aan zijn vriend.
Deze moraal bespaar ik de kinderen nog. Zij hebben voorlopig niets méér nodig dan het geitje, de wolf en monsieur Séguin. Een monsieur Séguin die op zeer rappe moto's rijdt.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
1 opmerking:
Heel mooi!
En toch... leve de vrijheid.
Een reactie posten