De Côte d'Azur van Scott en Zelda

Mijn vriendin zei dat ze uitgenodigd was op een feest volgende vrijdag. Ze twijfelde of ze zou gaan. Ik vroeg of ze iets anders had op die dag. Ze zei, Nee. Ik vroeg of ze alleen was uitgenodigd. Ze zei dat haar man ook was gevraagd, dat hij graag wilde gaan. Ik vroeg of het haar een saai feest leek. Ze zei, Integendeel. Ik vroeg wie het feest gaf. Ze zei dat het een verrassingsfeest was voor een vrouw die veertig werd, ze kende de vrouw pas een jaar en alleen oppervlakkig, daarom vroeg ze zich af waarom ze uitgenodigd was: voelde de man van die vrouw zich misschien verplicht om haar te vragen? Ik vroeg, Lijkt die man iemand die belang hecht aan verplichtingen? Ze dacht van niet, ze zei dat hij uitvinder was, hij had een vest uitgevonden waarmee je kan vliegen, reisde voortdurend de wereld rond en Brad Pitt was een kennis van hem. Ik vroeg, Komt Brad Pitt ook? Ze had de mogelijkheid nog niet overwogen, ze zei dat het zou kunnen. Ik vroeg, Waar wonen die mensen? Ze vroeg, Weet je het groot domein liggen op de heuvelflank boven de afrit van de autosnelweg? Ik dacht van wel, dat ik dat gezien had. Ze zei dat hun villa daar stond, maar dat het feest doorging in het kasteel van Christian Dior, dat het een "black tie"-feest was en dat de vrouwen iets aan moesten dat te maken had met Christian Dior, dat was het probleem. Ik zei dat ze lipstick van Dior aan kon of panty's of anders kon ze een kleed huren, dat was zeker mogelijk in Cannes. Ze knikte maar kon niet verbergen dat het een halfslachtige knik was. Ik zei, Wat ga je anders doen, de hele avond thuiszitten en denken aan dat feest? Ik zei, Weet je welke kans je hebt, je kan de sfeer opsnuiven van les années folles, The Jazz Age, de Côte d'Azur van Francis Scott Fitzgerald, die in de jaren twintig met Zelda op Cap d'Antibes neerstreek, de auteursrechten opsoupeerde van The Great Gatsby, die roman over de rijke Amerikanen tijdens het interbellum, over het toppunt van The American Dream verpersoonlijkt door de mysterieuze Gatsby die elke avond feesten geeft in zijn villa maar zich nooit aan de gasten vertoont, over de relaties tussen al die mensen onderling, hun huwelijken en hun affaires, ja, met de auteursrechten van die roman financierde Scott Fitzgerald het frivole leven van Zelda en hemzelf, de excentrieke feesten die hem inspireerden tot z'n roman Tender is the Night, die niet zo bekend als The Great Gatsby maar ook steengoed, en dan wil jij thuisblijven?
Ik zei, Jij doet wat je wil, maar als jij niet gaat ga ik. Met jouw man.

The Great Gatsby, Charles Scribner's Sons, 218 p.