Bugatti

In het voorwoord van mijn uitgave van Tolstoy's meesterwerk Anna Karenina stelt Donald Wilson de vraag 'Why do you read novels?'
Een kennis van hem antwoordt: 'Because they take you out of yourself.'
Ik dacht hieraan toen ik de volgende anekdote hoorde.

Hun wagen, met een Monegaskische kentekenplaat, stond onder de platanen aan de overkant van de Place du Clos geparkeerd.
'Kijk, een Formule 1 auto,' had E. (4) geroepen toen ze het dorpsplein kwamen oprijden. Dat was geen malle kinderpraat. De Bugatti Veyron, dat nieuwe model waarvan er maar driehonderd exemplaren worden gemaakt, lijkt voor het racecircuit geschapen, zeker wanneer - zoals bij deze hier - de spoiler was uitgeklapt.

Nu zaten ze aan de buurtafel, achter een frisdrankje. Hij was een jaar of vijfenzestig, zij vijftig.
Met een zelfingenomen airtje liet hij zijn blik over het plein gaan. 'In dit dorp wonen de gepensioneerden die zich geen villa in Cannes kunnen veroorloven,' zei hij.
Zij knikte verstrooid. Ze was naar E. aan het kijken die zichzelf sinaasappelsap schonk uit zo'n flesje met een bolle buik. E. was met zijn opa op pad. Dat hij dat een festijn vond, stond op zijn gezichtje te lezen.
'Wat eten we vanavond?' vroeg de man.
'Eerst is er carpaccio van Bresaola,' zei zij, 'en daarna...'
'Bresa quoi?'
'Bresaola. Italiaanse ham.'
'En dan?'
'Tagiatelli met cèpes.'
Hij bracht zijn glas naar zijn mond. Goedgekeurd.
Ze zag het niet; ze was alweer naar E. aan het kijken.
E., die nog altijd aan het glunderen was, had haar in de gaten. Uit zijn ooghoeken keek hij terug.
'Hij is zo blij,' zei ze. Haar man reageerde niet, maar E.'s opa glimlachte.
'Je m'appelle Eliah,' fluisterde E. zonder de dame aan te kijken.

Ze bleven nog een kwartiertje zitten. Het enige wat E.'s opa nog kon horen was een repliek van de dame op iets wat haar man gezegd had. 'Il faudra que tu arrêtes d'acheter des voitures,' reageerde ze fel.

Ga lezen, man.