Arty-farty (Emily Gordts)

V O O R P U B L I C A T I E (II)


De aardbol draait al de hele ochtend en middag als een ouderwetse houten tol en als ze niet oppast, dan valt ze ervanaf. Ze kent het gevoel van toen ze jong was en met alcohol experimenteerde. Wat ze toen allemaal dronk! Ze moet er niet aan dénken.
De aan-uitknop van de waterketel klikt zichzelf terug. Venkelthee, dat zal haar goed doen. Ze giet het hete water op het zakje. Weer schokt de aarde een fractie te snel. Het komt door de whisky. Prima slaapmuts, maar boven op al die Chianti…
Even zitten aan de kleine keukentafel, heel eventjes maar, Jaap is toch nog niet klaar. Hij is bezig met de dvd-speler; ze zijn zeker tien minuten verder voordat daar enig geluid uit komt.
Op het tafelblad ligt een pit. Een zonnebloempit, van Katrien. Die eet hier elke vrijdagmiddag haar thuisgesmeerde boterhammen op. Ze likt haar vinger nat en stopt de pit in haar mond.
Eergisteren nog drukte ze Katrien op het hart dat ze haar lunch echt uit de koelkast – de frigo – mocht halen. Ze kon haar boterhammen hier smeren, met het brood en het beleg dat voorradig was. Tut-tut, antwoordde Katrien, kdoen da ossan tus, tes pertang vriendluk, Hod zeegndje, madam.
Nee, lang duren hun conversaties nooit. Ze kan haar oren spitsen tot ze in een konijn verandert, maar echt begrijpen zal ze Katrien nooit.
Ze blaast in haar thee en neemt een slokje. Heerlijk, die anijssmaak.
‘Charlotte! Waar is die afstandsbediening gebleven?’
Zuchtend verplaatst ze zich van de keukentaboeret naar de fauteuil. Meestal zit zij rechts en Jaap links – links heeft het beste zicht op de televisie – maar ze heeft zin om links te zitten, klaar.
‘Welke was het nou?’ Jaap zit op zijn hurken voor hun veel te grote televisiescherm. Een dikke man omringd door niets dan afstandsbedieningen.
‘Het is die grijze. Die ja, die is het toch?’
Trillend richt hij het kastje op de televisie. Is die antieke echtgenoot van haar misschien ook een beetje brak? Hij zou het nooit toegeven. ’s Avonds grote Jan, ’s ochtends kleine man. Nou ja, ’s ochtends? De dag is bijna om: 20:04 op de ovenklok, daarnet.
Het rode lichtje van de televisie floept uit.
‘Aaaahhh,’ zegt Jaap, ‘hèhè.’
Jaap komt kreunend overeind en installeert zich aan de andere kant van de fauteuil. Hij moppert niet eens. Ze glimlacht. Niet alleen het karakter in háár bloed wordt getemd door zondagmiddagkaters.
‘Mag ik die deken?’
Hij friemelt de wollen deken tussen de kussens vandaan en laat hem op haar onderbenen vallen. ‘En dan nu: de vloek van de Mona Lisa.’
‘De wát?’ Ze wikkelt de deken om haar voeten.
‘The Mona Lisa Curse! Die gaan we kijken.’
‘Toch geen thriller, hè... Ik ben al bibberig genoeg.’
‘Nee nee. Een documentaire over de hedendaagse kunstwereld. De visie van Robert Hughes, de befaamde kunstcriticus.’
‘O, in dat geval!’ Ze lacht. ‘Nog nooit van gehoord. Jij wel dan?’

Arty-farty ligt op 25 maart in de boekhandel. U kunt nog steeds kaartjes winnen voor de boekpresentatie op 22 maart in Amsterdam! De wedstrijd sluit op 19 maart om 18u; dan wordt de winnaar op www.boekopdeplank.nl bekendgemaakt. Surf er snel heen en doe mee!