Breukers: een natte wind (Chrétien Breukers)

pas·ti·che [pastiesj(e)] de; m -s werkstuk in nabootsende stijl

Chrétien Breukers schreef afgelopen woensdag een opiniestuk in deze krant. Waarmee maar weer eens bewezen is, dat de neergang van de beschaving ook deze ooit respectabele courant heeft bereikt en aangetast.
Zijn paskwil, of laat ik zeggen... zijn natte wind waaide ons enige tijd om de oren, waarna hij vervloog en de mismoedige geur van rotte bladeren en een sfeer van lamlendigheid achterliet.
Wij kennen Breukers als, ja, als wat eigenlijk? Deels is hij actief als dichter, anderendeels valt hij ons dagelijks lastig via zijn website De Contrabas. De een is er gek op, de ander moet er weinig van hebben.
Actief is hij, ondertussen, wel.
Maar dat is mijn hond ook, en die publiceert niet in deze krant.
Het punt van Breukers' beschouwing, voor zover je van een punt kunt spreken in zijn brei van woorden en uithalen, want het is een hysterisch wijf, die Breukers, het is zonde dat ik het zeg, het centrale punt, dus, is dat Gedichtendag wel eens vijf jaar zou kunnen worden opgeschort.
Bij het lezen van dit voorstel, besloeg mijn bril (en begon mijn hond zacht te jammeren). Vijf jaar geen Gedichtendag! Het is alsof je de koningin voorstelt om vijf jaar te gaan bloemschikken. Hoewel dat niet zo'n goed voorbeeld is, want veel meer dan bloemschikken doet ze niet, de majesteit.
Maar hoe het ook zij, Breukers toont met zijn oproep opnieuw aan, dat dadendrang niet altijd gepaard hóéft te gaan met intelligentie. Natuurlijk wist ik dat al lang, maar je schrikt elke keer weer, als iemand dat zo glashelder aantoont.

Chrétien Breukers (°1965) is dichter, uitgever en redacteur van het Poëzie Weblog De Contrabas. Zijn laatste dichtbundel, Het is niet anders verscheen in januari 2010 bij Uitgeverij De Weideblik.