pas·ti·che [pastiesj(e)] de; m -s werkstuk in nabootsende stijl
’s Avonds in de tuin sluit ik mijn ogen en denk aan verre landen.
Ik zie de golven aanrollen over het strand van Choroni
en luister naar het hobbelen van fietstaxi’s door de straten van Hanoi.
Op mijn lippen ligt het zilt van de zee voor Punta Arenas,
in mijn neus de geur van frangipanierbloesems op Hiva Oa.
Ik converseer in het Spaans, het Frans en het Vietnamees.
Soms drink ik guarapita, wiegend op het ritme van tamtamgeroffel in Venezuela,
Op andere keren koop ik lotusbloemen op de vroegmarkt in Hanoi,
tel ik de dolfijnen in het zog van de boot naar Tierra del Fuego,
of word ik opgeschrikt door een wild paard op de Markiezen.
In mijn zetel in de tuin
onder een deken van sterren in zilver en klatergoud
beleef ik het leven in Choroni, Hanoi, Punta Arenas en Hiva Oa
en als ik mijn ogen open
voelt het alsof ik daar ben geweest
en vraag ik me af of denken niet alleen beter, maar waarachtiger is dan
in Choroni, Hanoi, Punta Arenas en Hiva Oa te zijn.
Wie pasticheer ik? Uw mening, graag.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Posts
15 opmerkingen:
Geen idee, maar heb na het lezen ineens veel zin om op vakantie te gaan.
Portocarero?
Oh nee! Dan vrees ik dat ik het heel slecht gedaan heb. De auteur die we zoeken, is Zuid-Europees en al lang gestorven.
Gabriele D'Annunzio?
We hebben toch twee maanden tijd om deze pastiche te herkennen :-)
We komen dichterbij. De schrijver is een tijdgenoot van D'Annunzio, maar niet Italiaans.
Het moet Federico Garcia Lorca zijn, denk ik.
We zoeken een dichter, maar geen Spanjaard.
Rimbaud?
Hij is niet Frans.
Nu kan het niemand anders dan Fernando Pessoa zijn.
Bijna goed, E.! We zoeken een van Pessoa's heteroniemen.
Ik dacht Alvaro de Campos, omdat die veel gereisd heeft. Maar vermits hij ten slotte liever thuis blijft , is het misschien Bernardo Soares, de huisduif.
De Campos moet het zijn, met zijn Ode aan de zee. Het beeld van het vliegwiel dat maar heel moeilijk tot stilstand komt.
Het heeft iets van De Campos' Ode aan de zee (de keuze voor de droom, niet de werkelijkheid) maar het is gebaseerd op Het boek der rusteloosheid van Bernardo Soares. Meer uitleg hier.
Een reactie posten