Verscheurd

Door de stijlexercitie van vorige week heb ik u nog niet verteld hoe de visite verlopen is. U herinnert zich misschien dat de Buitenlandse Vriendinnen Met De Flexibele Uurroosters kwamen koffiedrinken. Ik dacht aan hun bezoek toen ik dit weekend de rozen knipte die ik van hen had ontvangen en daarna De Gast van de Mexicaanse auteur Guadalupe Nettel opensloeg.

Guadalupe Nettel geeft het woord aan Ana, een jonge vrouw in Mexico-Stad. Ana denkt dat haar lichaam wordt bewoond door een gast, die een kwade rol speelt in haar leven. Zo acht zij hem verantwoordelijk voor de dood van haar broertje Diego. De roman begint zo:
Ik heb altijd van verhalen gehouden waarin een of andere vorm van gespletenheid voorkomt, van die verhalen waarin er plotseling een alien uit iemands maag springt of een Siamees broertje op iemands rug groeit.
Hoewel de Buitenlandse Vriendinnen Met De Flexibele Uurroosters geen siamese tweelingzussen op hun rug hebben, noch marsmannetjes in hun buik, dacht ik bij deze zin aan hen.

Om klokslag half tien stonden ze voor de deur.
A. en S. hadden hun kinderen naar school gebracht en waren alleen gekomen. G., in een vorig leven lobbyiste mensenrechten bij het Britse parlement, droeg haar baby op de arm, en D., die voor de kost yachts verhuurt, had haar zoon van vier mee, die bronchitis had.
We zaten in de woonkamer en dronken cappuccino. Er ontsponnen zich meerdere conversaties, in het Engels.

'Ik ben zo moe,' zei G.
'Ik ben ongerust,' zei S.
'Ik ben verdikt,' zei D.

'Vertel.' A. en ik knikten uitnodigend in het rond.

G. lachte naar haar baby; hij begon luid te kraaien. 'Al acht maanden heb ik geen seconde tijd voor mezelf,' zei ze. 'Ik ben kapot.'
'T. heeft achterstand op school,' zei S. 'We hebben deze week een internationale school bezocht. Daar kan hij zich misschien beter ontplooien.'
'Ken je het?' vroeg D. terwijl ze een punt citroencake afsneed. 'Teveel chocolade gegeten met kerst.'

'Ik mis mijn werk.' G. spreidde een dekentje uit op de vloer en legde de baby erop. Hij spartelde blij met zijn beentjes. 'Het is een competitieve sector. Als je er enkele jaren uit bent, mag je het vergeten.'
'Zo'n school is wel peperduur,' zei S. 'Zevenhonderd euro per maand.'
'Ik moet dringend beginnen sporten,' zei D.

'Pas op.' G. 'Ik ben graag voortdurend bij de kinderen. Het idee dat ik niet weet waarmee ze bezig zijn?' Ze zette grote ogen op schudde haar hoofd driftig. 'Niks voor mij.'
'We denken er nog even over na,' zei S. 'Ondertussen probeer ik T. te stimuleren. We zijn al twee weken plaatjes aan het kleuren.'
D. schoof een stuk chocoladetaart op haar bord. 'Zou de sportschool naast de bakker in de vallei goed zijn?' vroeg ze.

We dronken nog een cappuccino.
Het was kwart na elf toen de Buitenlandse Vriendinnen Met De Flexibele Uurroosters vertrokken. Glimlachend, maar ook een beetje verscheurd.

Hoe De Gast verdergaat, vraagt u?
Dat leest u op woensdag in Uitgelezen, de boekenbijlage van De Morgen.