Niet de schrijver, de lezer moet fantasie hebben.
(Harry Mulisch)

dinsdag 16 februari 2010

De verkeerde kant



'Hebt u toevallig een bankkaart gevonden?'
'Uit welke richting kwam u?'
'Aix-en-Provence.'
'Dan bent u verkeerd verbonden.'
'Dit is toch het nummer op mijn kasticket?'
'Ja.'
'Dan zit ik toch goed?'
'Nee. U bent aan de verkeerde kant.'
'De verkeerde kant?'
'Ik verbind u door.'
...
'Allo, oui?'
'Ik heb vanmiddag mijn bankkaart in uw zaak laten liggen.'
'In het restaurant?'
'Neen, in het cafetaria.'
'Wacht even, ik verbind u door.'
...
'Allo, oui?'
'Ik bel voor mijn bankkaart. Die ben ik vanmiddag bij u vergeten.'
'In het cafetaria?'
'Ja. Toen we een koffie hebben gedronken. En drie jus d'orange.'
'Ik geef u de boekhouding door.'
...
'Allo, oui?'
'Mijn bankkaart ligt nog bij jullie.'
'Uw bankkaart?'
'Ja. Vergeten. Om kwart voor drie vanmiddag.'
'Ik verbind u door met de directeur.'
...
'Allo?'
'Vanmiddag heb ik...'
'Excuseer, maar de directeur is bezig. Belt u straks even terug?'

Een pastiche van Franz Kafka? Neen, de pastiches komen volgende week. Dan geef ik de pen aan echte schrijvers. Groot, hedendaags talent. Zij komen hier een stukje schrijven in de stijl van een andere auteur en u mag raden.

Maar het had een pastiche kunnen zijn, toegegeven. De situatie is immers kafkaesk. (Wist u trouwens dat Kafka en Homeros de enige auteurs zijn wiens naam verbogen is tot een adjectief?) In de roman Het Proces parodieert Franz Kafka de bureaucratie. Zijn hoofdpersonage, Josef K., wordt gearresteerd en geraakt verstrikt in een ingewikkeld rechtssysteem. Wie de rechters zijn, hoe hij zich kan verdedigen, en, belangrijkst, wat hem ten laste wordt gelegd, zal hij nooit weten. Alles blijft verschrikkelijk vaag. Uiteindelijk laat Josef K. zich gedwee executeren.

Is de dialoog hierboven dan een parodie, vraagt u?
Ook niet. Erger. Het is de pure realiteit. Zaterdag kwamen we terug van de bergen. P. vond zijn bankkaart niet. Dus pleegde hij een telefoontje.

De conversatie hierboven hebt u als u naar een Frans wegrestaurant belt.



3 opmerkingen:

Michaël zei

Ik denk nog aan Shakespeareaanse verwarringen en een Danteësk inferno. Homerisch en Kafkaiaans zijn inderdaad wel betere voorbeelden.

Annick Vandorpe zei

Dantesk, inderdaad, zo zou de Franse bureaucratie overigens ook soms omschreven kunnen worden, bijvoorbeeld na 20 minuten in ons postkantoor van 15 m2 met drie jengelende kinderen en tien andere klanten, omdat er maar één loket open is en de computer is uitgevallen.

Emily Gordts zei

Hij pleegde "een telefoontje", haha! Ocharme die P... Erg vermakelijk!