Demonen

Wil Isabel Allende zich in haar laatste roman heruitvinden? Wie vertrouwd is met het recept van de Chileense schrijfster stelt zich die vraag na lezing van Het negende schrift van Maya. De negentienjarige Maya wordt door haar oma naar het Chileense eiland Chiloë gestuurd om af te rekenen met de demonen uit haar verleden. De roman leest als een dagboek van dit eilandverblijf vermengd met flashbacks naar Maya’s schilderachtige jeugd bij haar grootouders Popo en Nini in California en naar de hel waarin ze belandde na de dood van haar geliefde Popo.
Jawel, sommige Allende-ingrediënten zijn present. Ook in deze roman krijgen we een vrouwelijk hoofdpersonage en ook hier moet die zich door een moeilijke situatie worstelen. Ja, er waart een geest van een overledene rond. En ja, lokale legendes voorzien in het nodige couleur locale-gehalte.
Toch doet deze Allende de lezer fronsen. Bladzijdelang krijgen we de ontsporing van Maya over ons heen, incluis de meest rauwe situaties – waarom? En het misdaadelement dat Allende in de roman stopt overtuigt niet.
“Maya heeft mij meer doen lijden dan enig ander van mijn personages”, schrijft Isabel Allende. De lezer kan meespreken. Maya’s naïviteit is soms zo overdreven dat ze haar geloofwaardigheid verliest.
Helaas, wie een positieve verrassing verwacht komt bedrogen uit.

Het negende schrift van Maya, Wereldbibliotheek, 336 p.

(Dit stuk verscheen op 12 oktober in Uitgelezen, de boekenrubriek van De Morgen.)