Niet de schrijver, de lezer moet fantasie hebben.
(Harry Mulisch)

woensdag 29 juni 2011

De Beverjager (Marjolijn van Heemstra)

pas·ti·che [pastiesj(e)] de; m -s werkstuk in nabootsende stijl

Vannacht heb ik gehuild, het was laat; het tijdstip waarop de vaagheid het overneemt en gedachten met mist aaneenrijgt. Met open ogen lag ik te genieten van de onbepaaldheid van mijn denken toen plotseling, geheel zonder overgang, de tijd een grote stap terug deed en ik als kleine jongen het donker in lag te staren terwijl in het vleermuishuis naast mij de ondermaatse vleugels klapperden en het schreeuwen van de dieren door de smalle zwarte vensters woei. De kerkklok had net geklonken en ik was bang dat er rovers uit de rivier zouden opzetten en bang voor het gevecht dat ik de volgende ochtend met mijn vriend Ivanhoe zou hebben, die in werkelijkheid geen Ivanhoe maar Eli heette en van zijn vader had leren dansen als een tijger. In de verte blafte een hond, alsof hij waarschuwde voor de dag die komen zou, voor de zon die nu haar adem nog inhield maar straks groot en heet op mijn lichaam uit zou blazen. Ik lag op mijn rug en staarde het donker aan toen mijn moeder zachtjes binnenkwam, ze vroeg me waarom ik niet sliep en ik vertelde over mijn angsten waarna ze het boek dat ik onder mijn kussen bewaarde tevoorschijn haalde – lees maar – zei ze en ik las, over cowboys en indianen, over een beverjager die verstrikt raakt in zijn eigen net; en het was dit personage, zijn verstrikking, dat me een brok in de keel bezorgde. Omdat mijn moeder huilen als een teken van onbeschaafdheid zag slikte en slikte ik tot de brok zakte, door mijn keel, mijn slokdarm, mijn maag in. Vannacht, nu dertig jaar later en duizenden kilometers verder, doemde de beverjager op in mijn gedachten, de brok in zijn netten achter zich aan slepend. Niet vanuit mijn keel, maar vanuit mijn maag kwamen de tranen. Het was een wonderlijke ervaring; het schokken, het snikken, de pijn in mijn strot, het overviel me met een kracht die ik alleen als onbedaarlijk kan omschrijven. Toen die langzaam wegsmolt realiseerde ik me pas wat zich zojuist had voltrokken: een metamorfose.

Marjolijn van Heemstra (°1981) schrijft krantenartikelen, theaterstukken en gedichten. In 2010 verscheen haar eerste dichtbundel Als Mozes had doorgevraagd bij Thomas Rap.

11 opmerkingen:

EFCE zei

Moest meteen aan Kafka denken, maar dat is zeker iets te simpel??

Luc zei

Het is het vast niet, maar een jongetje dat wakker ligt en in zijn lectuur opgaat; ik moest denken aan:

Bomans - Erik en het kleine insectenboek

marjolijn van Heemstra zei

Qua tijd zitten jullie er niet ver naast, vooral Bomans komt aardig in de buurt, maar hij is het niet.

Esther Gerritsen zei

Proust natuurlijk!

Manu zei

Er komen niet veel reacties, maar er wordt hard nagedacht: misschien is het tijd voor een tip.
Nederlandstalige literatuur?

marjolijn van Heemstra zei

Esther, het is niet Proust, maar deze schrijver is wel door Proust beinvloed en ook door Multatuli. Hij was Nederlands maar dat kon je in zijn tijd ook zijn als je aan de andere kant van de wereld geboren werd. Hij stierf bijna gelijktijdig met een van zijn beste vrienden.

Annick Vandorpe zei

Eduard du Perron?

marjolijn van Heemstra zei

Ja! Sorry voor mijn late reactie, maar inderdaad: du Perron. Gefeliciteerd!

Annick Vandorpe zei

Ik zal eerlijk zijn: ik heb het uit je tips gehaald, de invloed van Multatuli en Proust en zijn bijna gelijktijdige dood met zijn goede vriend Menno ter Braak in mei 1940. Du Perron heb ik helaas niet gelezen. Op welk verhaal is dit gebaseerd?

marjolijn van Heemstra zei

Dit is gebaseerd op zijn boek 'Land van herkomst', wat eigenlijk zijn beroemdste boek is. Zijn schrijfstijl is nogal taai en hij beschrijft veel dingen erg uitvoerig maar hij blinkt uit in mooie gedachten. En soms zitten er tussen de wollige zinnen plotseling hele directe, rake zinnen waardoor je dan toch door blijft lezen. Het is jammer dat hij nog maar zo weinig bekend is tegenwoordig.

Esther Gerritsen zei

... verdorie ja, ik was op vakantie, zonder internet, maar mét 'Het land van herkomst' en na enkele bladzijden begon het me al te dagen, en toen er ook nog een daadwerkelijke beverjager in voorkwam...