Impulsieve beslissing

U kent dit wel. Het begint als een idee, een louter theoretische mogelijkheid. U denkt er niet bewust over na. Maar ondertussen rijpt het in uw hoofd en de volgende keer dat u ermee geconfronteerd wordt, doet u het gewoon.
Soms zijn de twee fases niet te onderscheiden. Dat heet dan een impulsieve beslissing.

Het kan overal over gaan. Een huisdier nemen? De afvaart van de Amazone maken? Een cursus Hongaars beginnen? Een paar barefootschoenen kopen? Of, zoals Merlijn Kaiser in Magnus van Arjen Lubach, al het vertrouwde achterlaten om naar Zweden te reizen en op te sporen wie met zijn creditcard gegevens aan de haal is.
Het kan tot van alles leiden. Neem nu in Magnus.

Merlijns leven zit in het slop. Zijn jeugdliefde Caro is vertrokken, zijn vrienden laten hem in steek en het toneelstuk dat hij schrijft vordert niet. Op de koop toe verneemt hij van Mastercard dat in Zweden vreemde uitgaven worden gedaan met zijn bankkaart. In z'n lethargische toestand laat Merlijn het over zich heen gaan tot Mastercard een tweede keer belt. Er is in Zweden nog meer geld gespendeerd met zijn creditcard. Merlijn boekt een retourticket naar Stockholm. Hij moet en zal de dader vinden.

In Stockholm bezoekt Merlijn de zaken waar zijn geld wordt gespendeerd en maakt foto's. Achteraf vergelijkt hij ze. Op meerdere beelden, zo blijkt, is eenzelfde man aanwezig. Merlijn gaat terug, wacht af en stoot al snel op Magnus, een raadselachtige fotograaf. Wat het einde van Merlijns queeste zou moeten zijn, wordt een begin. Het begin van een nieuwe relatie en een reeks ontdekkingen over zijn verleden.

Een liefdesverhaal, een roadmovie en een detective: Magnus is het allemaal. Arjen Lubach, die behalve schrijver ook cabaretier is, debuteerde in 2006 met Mensen Die Ik Ken Die Mijn Moeder Hebben Gekend. In 2008 verscheen zijn tweede, Bastaardsuiker. In Magnus verweeft Lubach heden en verleden vloeiend en voert de spanning langzaam op. Lubach kan vertellen en goed schrijven, dat staat buiten kijf, maar hij regisseert erg nadrukkelijk. Alles krijgt een uitleg en op het eind vallen de puzzelstukken wel heel netjes samen. Dat hoeft in mijn ogen niet, maar voor wie een luchtige vakantieroman zoekt waar bovendien erg mooie zinnen in voorkomen, is hier aan het juiste adres.

Wat gaat u doen, volgende keer in de boekhandel? En waar zal het toe leiden?

Magnus, uitgeverij Podium, 318 p.