pas·ti·che [pastiesj(e)] de; m -s werkstuk in nabootsende stijl
Ik word wakker met een elektrisch schokje. Kwijl op mijn wangen. Zand in mijn ogen. Ik kijk recht en links, en mijn bloedeloze vingers graaien onder de gekreukelde lakens, maar zij vinden niets. Geen kleding, geen vel, geen been. Geen lichaam.
Geen ijs geworden sneeuw van vannacht.
Mijn lichaam is ledig als het bed om mij heen, alleen ikzelf vul mijn huls. Onder de douche hoor ik het kletteren van het water onder de leegte van mijn huid weerkaatst worden. Was ik dan weer alleen?
Uit bed en aan de keukentafel slurp ik de melk en de havervlokken naar binnen. Ik kijk door het raam en zie uit over de lage, lemen velden in het noorden. Alleen de toren van de kerk in de verte toont de laagte van dit land, de hoogte van de hemel, en die eindeloze diepte, waarin woorden verdwijnen en mensen opgaan. Ik heb geen dank gezegd alvorens te beginnen.
Danken, doe je aan het einde.
Danken, doe je alleen wanneer er voor iets te danken valt.
Ik tracht mijn gedachten - stuurs en mij vreemd - niet in jouw richting te laten drijven. Maar in de kale vlakte van mijn hoofd, zo voorbeeldig verbeeld in de leegte voor mij - wappert alles naar jou, als een windvaan met de wind mee, zelfs die loslaat van zijn paal. En om jouw steen heen slaat.
Ik laat de halfvolle kop met melk op het houten blad van de tafel staan.
Vandaag is geen goede dag om enkel op te staan en naar buiten te gaan.
Het is een dag om binnen te verblijven, met de muziek van Satie, en het punctum van Poolse poëzie. Met jouw fotografie.
En de deken op de bank ruikt nog naar jou.
Philip Huff (1984) debuteerde in oktober 2009 met de roman Dagen van gras, verschenen bij de Bezige Bij. Enkele reacties uit de pers: 'Zo mooi is er zelden over muziek geschreven'(Frits Spits, KRO's tijd voor twee), en 'Huff voegt een ijzersterk personage aan de Nederlandse literatuur toe' (Arie Storm, Het Parool).
Welke auteur bootst Philip na? Gissingen en speculaties zijn welkom op het reactieformulier.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Posts
5 opmerkingen:
Prachtig...tussen proza en poëzie.
Een wilde gok van een leek: Hugo Claus.
Heel mooi... maar moeilijk.
Krijgen we geen tip naarmate de dag vordert?
Jeroen Brouwers misschien?
Heerlijk inderdaad... Maar pastiches raden, da's echt niet mijn forte. Wiens forte is dat wel, vraag ik me af? Enfin, Huff schrijft prachtig. Zijn debuutroman is een aanrader; ik heb er althans erg van genoten!
J.M.G. Le Clézio?
E. had gelijk.
't Eerste schot in de roos.
Dus: van harte met je boek.
Als je naar Annick mailt met de adresgegevens, zorg ik dat het er aan komt.
Een reactie posten