Alina (1)

Bij de kapper

In de spiegel ziet Alina twee handen. Ze komen achter haar rug tevoorschijn, glijden over haar kaaklijn en nemen de lokken op haar slapen beet.

‘Misschien hier een beetje opknippen, zo rond uw gezicht?’

Alina zwijgt. Ze voelt de handen op haar oren.

‘Hier kan ook wat af. Twee centimeter. Wat denkt u ervan?’

‘Zou ik misschien…’ Het is te bizar. Ze komt hier al drie jaar. Hij weet toch wat ze wil.

‘Ja?’

‘Ik vroeg me af, is er een nieuwe editie?’

‘Sorry?’

‘Van het kapselboek. Is er een nieuwe editie?’

De kapper neemt een pluk op haar kruin vast. Hij wrijft de punten over zijn handpalm. ‘Zoals elk seizoen,’ zegt hij terwijl hij de lok bestudeert.

‘Staan er mooie kapsels in?’

‘Wilt u het inkijken?’

‘Graag.’

Als de kapper zijn rug naar haar heeft toegedraaid, gluurt Alina in de spiegel. De stoel aan de overkant is bezet en aan de wastafels wachten twee andere klanten. Ze mag van geluk spreken dat ze direct mocht langskomen, zonder afspraak.
‘Hier is het dan.’ De kapper glimlacht.

Met trillende handen neemt Alina Tendances Capillaires aan. Hierin zit haar nieuwe zelf besloten. ‘Vanavond ben ik een andere mens,’ heeft ze bij het ontbijt aan Stefano gezegd. Maar hoe zal haar nieuwe zelf eruitzien?

Ze slaat het boek open. De vrouw op de eerste foto heeft schouderlange krullen. ‘Zou dit bij me passen?’

‘Het kan. Alles kan, mevrouw Condurro.’

‘Dit vind ik ook mooi.’ Ze wijst naar de golvende bob van de volgende bladzijde. ‘Of dit.’

‘Het gaat om wat u wil.’

Alina knikt. Ze recht haar rug.

‘Voor dat eerste kapsel moet u extensies krijgen. Daar kunnen we een afspraak voor maken. Vandaag heb ik geen tijd.’

‘Nee, nee,’ zegt Alina snel. ‘Geen extensies.’ Het moet nu gebeuren. Toen ze wakker werd, wist ze het: het was zo’n dag. Zo’n dag waarop alles kan veranderen.

‘Voor de bob heeft u een permanent nodig. En een kleurspoeling. Maar het kan natuurlijk.’ ‘Natuurlijk.’ Alina glimlacht.

‘Het kan allemaal.’

‘Het kan allemaal,’ herhaalt ze. Ze bladert verder. Op de volgende bladzijde staat een mozaïek van negen kapsels. Ze cirkelt met haar wijsvinger boven het blad. De cirkels worden steeds kleiner tot ze zich samenballen in een punt. Haar vingertop duikt naar beneden. ‘Wat als we het zo doen?’

‘Het kan,’ prevelt de kapper.

Ze sluit haar ogen en laat haar vinger lukraak op de volgende pagina neerkomen. ‘Maar het kan ook zo!’

Ze lacht naar de kapper, maar die heeft zich afgewend en kijkt door het raam naar buiten. Ze draait zich om. Voor de spiegel aan de overkant zit een vrouw met een handdoek rond het hoofd gewikkeld.

Alina zwaait met het boek. ‘Mevrouw?’

Ze moet het twee keer herhalen voor de vrouw opkijkt van haar tijdschrift. ‘Excuseer, maar heeft u er ooit bij stilgestaan? De mogelijkheden die in dit boek besloten zijn? De gedaantes die we hier kunnen aannemen?’

‘Pardon?’

‘Ik bedoel, alles hangt toch af van wat u kiest. Wat gaat ú doen?’

‘Blond. Gewoon bijkleuren.’

‘Stel nu…’ begint Alina. ‘Stél nu dat u rood zou kiezen. Rood en een nieuwe coupe. Dan ziet u er niet alleen anders uit, maar u gaat zich ook anders voelen.’

Een lachje trekt over het gezicht van de vrouw. ‘Misschien wel.’

‘En als u zich anders voelt, verandert alles! En zo is het met alle honderd kapsels in dit boek. Elk kapsel heeft zijn eigen werkelijkheid, die anders is voor ieder van ons! Is het niet hallucinant?’

De vrouw haalt haar schouders op. Ze verdiept zich weer in haar tijdschrift.

Daar gaat de deur opnieuw open. Een nieuwe klant.

‘Uw beurt, mevrouw Condurro.’ De kapper wenkt Alina hem te volgen.

Ze wil het kapselboek naar de tijdschriftenmand brengen, maar dan ziet ze de nieuwe klant naderen. Voor ze naar de wastafels loopt, zet ze het boek keurig tegen de spiegel.

Het lauwe water stroomt langs haar slapen. Ze sluit haar ogen. Terwijl de handen van de kapper haar hoofdhuid bewerken, laat ze zich wegdrijven. De levens die zich ontvouwen! Elk kapsel is een oerknal, een opening naar een nieuw universum.

De kapper beëindigt de massage met een zachte tik. Hij spoelt de zeep uit haar haar. ‘Doen we zoals altijd?’ vraagt hij. ‘Twee centimeter eraf?’

Laurence De Craene, Bij de kapper, 2013.
Linosnede. 

Het volgende avontuur van Alina leest u hier op 9 april.