De Top Drie (24) van

Sara De Moor (1980) is klassiek filologe en leerkracht Spaans. Sedert eind 2011 werkt ze bij Walry in Gent. Boekhandel Walry werd in 1969 opgericht door Jenny Walry. Tien jaar later werd de winkel overgenomen door Paul Luyten, de huidige zaakvoerder. Waar Walry zich oorspronkelijk concentreerde op Nederlandstalige literatuur, filosofie, poëzie en kinderboeken, is de winkel in de loop der jaren geëvolueerd naar een meer internationaal gerichte boekhandel, met een sterk uitgebouwde afdeling Spaans (literatuur en lesmateriaal). Vandaar mag er in de top 3 van Walry zeker geen oorspronkelijk Spaanstalig boek ontbreken.

Nr. 1

Laat mij dus maar beginnen met Manieren om naar huis terug te keren (Formas para volver a casa) van de jonge Chileense auteur Alejandro Zamba (Santiago de Chile, 1975). Ik heb mij laten vertellen dat zijn twee eerdere romans, Bonsai en Het verborgen leven van bomen ook al een schot in de roos waren, en dat wil ik graag geloven na lectuur van zijn recentste roman. In Manieren om naar huis terug te keren voeren afwisselend twee vertellers het woord, die elk terugdenken aan hun jeugdjaren in de schaduw van de Chileense dictatuur van Pinochet. De verhaallijnen lijken eerst parallel te lopen maar vloeien naarmate de roman vordert steeds meer in elkaar over. Zambra beweerde zelf in een interview voor Cobra veel meer te schrijven dan hij publiceert. Hij schrijft, schrapt en herschrijft tot hij tevreden is. Dat merk je echt goed in deze roman: het verhaal is volledig uitgepuurd, alle overtollige ballast is overboord gegooid, er blijft een mooi fijngeslepen diamantje over. Het relaas van beide vertellers is intiem, subtiel, vol rake details. Ik heb het boek bijna volledig tijdens een slapeloze nacht uitgelezen, en een boek dat je slapeloosheid efficiënt verzacht, blijft altijd bij.

Nr. 2

Stoner van John Williams, verschenen in 1965 maar pas in 2012 naar het Nederlands vertaald, is voor mij ongetwijfeld een van de beste romans die ik de afgelopen jaren heb gelezen. William Stoner, een boerenzoon uit het Midwesten van Amerika, wordt in 1910 naar een regionale universiteit gestuurd om landbouwwetenschappen te studeren. In plaats daarvan wordt hij verliefd op de literatuur en kiest hij voor een carrière als docent Engels. Stoner wijdt zijn leven aan het werk en aan de liefde, maar faalt op beide fronten. Hij trouwt met een manisch-depressieve, manipulatieve vrouw en krijgt op het werk af te rekenen met een uiterst rancuneuze collega. Toch flakkert het vuur hier en daar op, zoals in zijn bevlogen colleges, in een sensuele affaire met een jongere vrouw en in de liefde voor zijn dochter. Naarmate Stoner ondoordringbaarder wordt voor zijn vrouw en collega’s, des te innemender wordt hij voor de lezer. Ik vond het heerlijk om mee te leven met deze integere, intelligente man die zich het leven helemaal anders had gedroomd maar toch nooit verbitterd raakt. Een rauw, voortreffelijk portret van een man en een tijdvak.

Nr. 3

Op zaterdag 3 november 2011 hadden we in de winkel de Noorse auteur Karl Ove Knausgård op bezoek. Liefde, het tweede deel van zijn massieve autobiografische cyclus Mijn strijd, was toen net uit in het Nederlands. In Noorwegen en Zweden heeft Knausgård met deze controversiële autobiografie, waarin hij iedereen bij naam noemt en geen kleine kantjes onbelicht laat, de status van literaire rockster verworven. Hier in Gent bleek hij vooral een heel timide, zachtaardige man te zijn. Liefde was een boek dat ik niet kon laten liggen. Er zit geen echte plot in, het verhaal kabbelt verder van de ene associatie en herinnering naar de andere, maar het bleef me boeien van begin tot eind. Mensen van vlees en bloed die hoog oplaaiende discussies, momenten van euforie, dagdagelijkse verveling, twijfels en frustraties beleven, het is gewoon uitstekend vertelmateriaal. Meer moet dat niet zijn, het leven is literatuur.

Dit is een late aflevering van de Top Drie reeks die in december en januari op Van boeken en mensen liep en in het archief terug te vinden is.